Γελάω.

Γελάω

γελάω δυνατά

γελάω με τα όνειρα που έγιναν ανέκδοτα

γελάω με τον εαυτό μου τον κουτό

γελάω που θα μείνω πάντα ο ίδιος

γελάω από αμηχανία

γελάω που δε θα ξεχάσω

γελάω με ειρωνεία

γελάω…

Κλαίω

κλαίω σιωπηλά

κλαίω για τα όνειρα που έγιναν σβησμένα αποτσίγαρα

κλαίω με τον εαυτό μου τον έξυπνο

κλαίω που θα μείνω πάντα ο ίδιος

κλαίω σαν μικρό παιδί

κλαίω που θα θυμάμαι

κλαίω με την απορία

κλαίω…

Εσύ

Αναρωτιέσαι πώς μπορεί η καρδιά να χτυπάει με ρυθμό τρισύλλαβων λέξεων κι όμως γίνεται.

Η ανάσα σου συναντάει τη δικιά μου, τα μόρια του αέρα στροβιλίζονται ανάμεσα μας και μου φέρνουν τη μυρωδιά σου

Τα μάτια σου ψάχνουν απαντήσεις στα δικά μου και το βλέμμα σου βυθίζεται στο λαβύρινθο του μυαλού μου

Προσπαθεί ένα άγγιγμα να ρουφήξει όσο περισσότερο από εσένα γίνεται κι όμως δε φτάνει , δε μπορεί.

Έκπληξη, φόβος , αγάπη ,θυμός …

Κοιμάμαι μόνος ,ξυπνάω μαζί σου ,πονάω μόνος ,πονάω μαζί σου.

Μία πρόταση ,μία σιωπή και τι να πεις εξάλλου…

Δάκρυα θλίψης και βλέμμα στο άπειρο και παντού εσύ.

Ανάσα μου, τα μάτια σου ,το φιλί σου ,ζωή μου...εσύ

Το λημερι μου

Βρεθηκα το Σαββατο στο Ναυπλιο.Είναι το λημερι μου.Είναι το σπίτι μου κατα ενα πολυ διαφορετικο,περιεργο τρόπο.Εχω ζήσει εκεί 6 υπέροχα, ανεπαναληπτα χρόνια.Έχω ζήσει εκει τα μαθητικά μου χρόνια.
Αυτή τη φορά η βόλτα μου εκει έιχε τόση συναισθηματική φόρτιση και τόσες συσσωρευμένες αναμνήσεις και σκέψεις που σχεδόν δε το άντεξα.
Έκανα βόλτα μόνος μου στην παραλία λίγα λεπτα μετα τη δύση του ηλίου.
Μου έλειψε εκεινός που περπατούσε δίπλα μου με τα χέρια σταυρωμένα πίσω απο την πλάτη,
μου έλειψαν οι ανέμελες στιγμές και τα γέλια των παιδικών μου χρόνων στα τόσο γνωριμα μερη,
μου έλειπε πολύ εκείνη που δεν είχε βρεθει ποτέ μαζί μου σ εκεινο το σημείο αλλά ηταν συνέχεια στο μυαλό μου και το μονο που σκεφτηκα να κάνω για να μοιραστω μαζι της τη μαγεία της στιγμής ήταν να της στείλω,μονο σ εκεινη, τις φωτογραφίες που τραβηξα με το κινητό μου και που τωρα μοιράζομαι μαζί σας.
Και πόνεσα πολύ,δακρυσα ,αναστέναξα με αγανακτιση και έκρυψα το προσωπό μου να μη φανεί η λύπη μου.Αναμνήσεις,σκέψεις συναισθήματα επιπλέουν στη γαλήνη της θαλάσσας μπροστά μου κι όμως στο μυαλό και την καρδία μου η τρικυμία και η καταιγίδα πλησιάζουν με ρυθμούς απειλητικούς.Ξέρω όμως πως θα το αντέξω κι αυτό.


Υ.Γ:Για σένα κοριτσάκι μου.

Δύο...

Δύο μέρες

Δύο νύχτες

Δύο και μια φορές

Δύο γυναίκες

Δύο ζωές δε θα έφταναν να σε χορτάσω

Δύο δρόμοι και στη μέση εγώ

Δυο λόγια ήταν αρκετά

Δύο ματιές κι όλα γύρω μου ανούσια

Δύο χιλιάδες τα λάθη μου και συνεχίζω

Δύο έτη φωτός μακριά μου μπορείς να μείνεις;

Δύο αδιέξοδα σε κάθε στροφή

Μία η λύση αλλά πού να τη βρω!