Στις κούνιες.

-Μπράβο ,μωρό μου, την έκανες πάλι.

-Είσαι σίγουρη ότι ήμουν εγώ;

-Εσύ κρατάς τιμόνι όχι εγώ, όπως τονίζεις εξάλλου στα φιλαράκια σου!

-Ε ναι γιατί αν πω ότι το κρατάς εσύ θα αρχίσουν να γράφουν τον επικήδειό μου.

-Τον επικήδειό σου μωρό μου τον έγραψες πριν χρόνια.

-Ναι ο μαλ

-Κι εγώ σαπίζω απλά μαζί σου!

-Χτες δε σε θυμάμαι και πολύ σαν πτώμα, μια χαρά ζωηρή ήσουνα…

-Σιχτίρι γύρνα με σπίτι, άντε μη σου πω τίποτα! Και στρίψε επιτέλους δεξιά!

-Όταν μιλάς έτσι με φτιάχνεις ,σίγουρα να σε πάω σπίτι;

-Δεν ξέρω.

«Κάτω απ το πουκάμισό μου» του Στελάρα έπαιζε στο ράδιο

Εκείνος:

γύρισε να την κοιτάξει με…αγάπη (νόμιζε).

«Τί να σκέφτεται άραγε η μικρή μου ,τι θέλει από μένα;»

Εκείνη:

την ενοχλούσε το στρινγκ της. Την ενοχλούσε η τεκίλα που μόλις είχε πιεί. Και τι μαλακίες ακούμε;

«Τι να θέλει άραγε ο μαλάκας απόψε;»

Είδε το πρόσωπό της στο παρμπριζ.

Τον κοιτούσε κι εκείνη.

Χαμογέλασε μυστήρια κι έκανε μια απότομη κίνηση.

Εκείνος νόμιζε ότι κάτι την τσίμπησε.

Εκείνη απλά έβγαζε το ρημάδι το στρινγκ.

Ταράχτηκε προς στιγμήν.

Ένιωσε το γνωστό φούσκωμα μόλις κατάλαβε τι έκανε αλλά το παίξε μαλάκας…

-Αν συνεχίσεις να πηγαίνεις ευθεία σε 2 τετράγωνα θα βρείς μια παιδική χαρά. Εκεί σταμάτα.

-Σε κούνια δε το χουμε κάνει ποτέ καύλα μου.(θα περάσουμε καλά απόψε)

-Σκάσε. (θα περάσω καλά απόψε)

Έβαλε το χέρι του εκεί που πριν ήταν το πετάμενο στο πάτωμα μικροσκοπικό στρινγκάκι της.

-Είσαι το αγριμάκι μου ρε…

(Και που ‘σαι ακόμα..)

Άπλωσε το δικό της χέρι στο δικό του φούσκωμα.

-Έτοιμος από τώρα;

-Ναι ρε έχω «δακρύσει» από τη συγκίνηση αλλά κι εσύ δε πας πίσω απ ότι βλέπω.

- Να σου πω..

-Τι;

-Με μυρίζεις;

-Σε νιώθω κοριτσάρα μου, είμαι ήδη μέσα σου..

-Και με πονάς..(θα περάσω καλά σήμερα)

«Μου ‘φαγες όλα τα δαχτυλίδια» έπαιζε το ράδιο.

Έσβησε τα φώτα , σταμάτησε δίπλα στα κάγκελα της παιδικής χαράς και την είδε να κατεβαίνει ,τα μικρά βηματάκια της καθώς προχωρούσε και ίσιωνε τη φούστα της τον ξεσήκωσαν.

Εκείνη στάθηκε δίπλα στις κούνιες.

-Αργείς; (μόνο όταν πρέπει δεν αργείς μαλάκα!)

-Πού και πού…(αν συνεχίσει έτσι θα τη πηδάω και θα σκέφτομαι πάλι τη μάνα της)

Κάθισε στην άκρη της κούνιας. Σήκωσε τη φούστα όσο έπρεπε.

-Δεν είμαι αρκετά έτοιμη..

(μου τη δίνει ρε πούστη που όλο μου λέει τι να κάνω, καλά περίμενε και θα σου πω εγώ…)

Την πλησίασε αργά, με το ένα χέρι της έκλεισε τα μάτια απαλά και με το άλλο άνοιξε τα κουμπιά του.

-Εγώ είμαι!

Η αλήθεια είναι ότι την αιφνιδίασε. Όχι ότι ήταν κακό αυτό. Ήταν μια αλλαγή. Και περίεργο.. γούσταρε. Την πονούσε..αλλά δεν ήταν κακό..αυτή τη φορά όντως της άρεσε. Μέχρι που θυμήθηκε. Του είχε πει ότι δεν ήταν έτοιμη. Και έπρεπε κάτι να κάνει γι’ αυτό.

-Δε θα κάνεις κάτι για μένα;

Εκείνος δεν της έδωσε σημασία.

-Σου μιλάω!

-Γιατί δε σ αρέσει έτσι;(μια μαλακία να πει ακόμα και την παράτησα)

-Σε ρωτάω αν θα κάνεις κάτι για μένα.

Τραβήχτηκε απότομα και χάρηκε που άκουσε το μικρό βογκητό της.

-Τι θες γαμώ τη πουτάνα μου;

Τον κοίταξε. Και θυμήθηκε. Πώς κοιτούσε τα πόδια της μάνας της, όταν νόμιζε ότι δεν τον έβλεπε. Σηκώθηκε. Τράβηξε απότομα τη φούστα της κάτω.

-Τα φιλαράκια σου πηδάνε καλύτερα από σένα.

Απομακρύνθηκε τρεκλίζοντας. (γαμώ την τεκίλα μου γαμώ, δεν πέρασα καλά απόψε, τι σκατά έγινε;)

Εκείνος γέλασε μέσα του.

Είχε πέσει άπειρο γέλιο με τα παιδιά όταν περιέγραφε καθένας πώς την είχε πάρει. Ήταν ένα σιωπηλό στοίχημα ποιος θα της αποσπάσει την καλύτερη ατάκα.

Απόψε ένιωθε ήδη νικητής.