"Όχι σήμερα"

Είναι μερικές ατάκες που όταν τις ακούς δε το πιστεύεις ότι έχουν ειπωθεί. Τα έχεις σχεδιάσει όλα τόσο καλά και στο μυαλό σου και το σκηνικό που θα λάβει χώρα η «πρόταση» ,ας πούμε, και ξαφνικά σου κόβεται το χαμόγελο , η όρεξη κι ενίοτε μένεις με το πουλί στο χέρι. Ναι , ναι μη γελάτε καθόλου. Ειδικά όταν τον τελευταίο καιρό όλα σου πηγαίνουν περίφημα στον τομέα αυτό (και μόνο σ αυτόν) όχι μόνο δεν περιμένεις την «απόρριψη» αλλά έχεις και το ύφος του νικητή (τρομάρα σου) και το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι αν θα φανείς αντάξιος των προσδοκιών της και πώς θα καταφέρεις να πάρεις από αυτή…τα πάντα, για να περάσεις καλά βρε αδερφέ. Αυτός δεν είναι κι ο σκοπός; Σ αυτή λοιπόν την έξαρση της φαντασίας ,που το μυαλό σου (και το πουλί σου) βρίσκονται ήδη στο κρεβάτι μαζί της…ακούς την αξέχαστη απάντηση: «όχι σήμερα»!

Την συνέχεια την καταλαβαίνετε… το χαμόγελο του νικητή γίνεται αλλαγή με το χαμόγελο του «μένω μαλάκας» και το ύφος του «εμένα καμία δε μου λέει όχι» μετατρέπεται σε ύφος «είσαι σίγουρη κυρά μου γι αυτό που είπες;». Φυσικά δε λες τίποτα και ψάχνεις τρόπο να μην εκτεθείς, γιατί σ αυτή την κοινωνία για την αποφυγή της χυλόπιτας ζούμε πώς να το κάνουμε, και συνεχίζεις αντιπροτείνοντας κάτι άλλο που ακούγεται (αλλά δεν είναι) πιο αθώο .Ε, αν και τότε ακούσεις κάτι του στυλ: «ναι σίγα μην έρθω σπίτι σου μόνο για ένα ποτό» φίλε κάνε μεταβολή και φύγε! Έτσι απλά ,χωρίς τυμπανοκρουσίες και βεγγαλικά. Σήμερα δεν είναι η νύχτα σου ,παρτο χαμπάρι.

Στο δρόμο της επιστροφής (αν καταφέρεις να θυμηθείς πού σκατά έχεις παρκάρει) ακούγοντας κανα άσμα κατάλληλο και βρισκόμενος μακριά της κι όχι σε απόσταση αναπνοής ,ανακτάς την αυτοπεποίθησή σου, γίνεσαι πάλι ο νικητής και ο επιβήτορας που είδες στον καθρέφτη πριν φύγεις από το σπίτι ,λες φωναχτά με σιγουριά «χα, αυτή θα χάσει» και συνεχίζεις ατάραχα τη ζωή σου χωρίς φυσικά να πείς σε κανέναν από τους φίλους σου αυτό που έγινε.

Δε πιστεύω να νομίσει κανείς ότι μου συνέβη εμένα κάτι τέτοιο! Α,…είπα μήπως.