Monday, January 22, 2007

Κλειστή στροφή και μετά το αδιέξοδο.

5 νύχτες νωρίτερα:

Άλλαξα πλευρό στο κρεβάτι μου λίγο πριν με πάρει ο ύπνος .Ο δεξιός μου ώμος βυθίστηκε στο στρώμα, οι γοφοί έκαναν την κίνηση να έρθουν κάθετα με το υπόλοιπο σώμα, τα γόνατά μου λύγισαν προς τα πίσω σχηματίζοντας με το σώμα μου ένα χώρο όπου θα μπορούσε να χωρέσει ένα μικρότερο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, το αριστερό χέρι έκανε μια ημικυκλική κίνηση να αγκαλιάσει…τι; Δεν υπήρχε τίποτα εκεί. Το ήξερα βέβαια αλλά εκείνη τη στιγμή ένοιωσα το κενό αυτό να γίνεται ψυχρό ρεύμα αέρα και να διαπερνά από άκρη σε άκρη το κουλουριασμένο σώμα μου. Περίεργη αίσθηση που ακόμα φαίνεται στα μάτια μου γιατί κάποιος το είδε…




Το μπουκάλι, το ποτήρι και το λαπτοπ σε μία ευθεία. Η μουσική γεμίζει τον «καθαρό» χώρο στο δωμάτιο. Χιλιάδες σκέψεις περνούν για μια βόλτα αλλά με αφήνουν πριν προλάβω να τις καλοσωρίσω. Αυτή τη φορά δεν είναι άσχημες, δεν είναι και είναι όμορφες όμως.

Θέλω να ρωτήσω, θέλω να μάθω για όσα γίνονται γύρω μου γιατί από μόνος μου δεν καταλαβαίνω πολλά από αυτά.

Τι είναι καλύτερο, να ρισκάρεις ή να μένεις με την απορία; Ακόμα κι όταν νομίζεις ότι ξέρεις την απάντηση πόσο σίγουρος μπορεί να είσαι; Όταν τα «συν» και τα «πλην» ισορροπούν με μια εκνευριστική ακρίβεια ποιος ασήμαντος τελικά παράγοντας θα σε σπρώξει στη λύση;

Σε όλα τα πράγματα υπάρχει μια αρχή, μια μέση κι ένα τέλος. Όλα κρίνονται στη μέση και πάντα υπάρχει μια στροφή μέχρι την ευθεία του τέλους. Εκεί που πρέπει να αποφασίσεις αν θα την πάρεις ανοιχτή, κλειστή με πολλά χιλιόμετρα ή θα κάνεις αναστροφή γιατί βλέπεις τελευταία στιγμή το αδιέξοδο που σε αποκόβει από το τέλος. Η αίσθηση της αύξησης των στροφών όταν κατεβάζεις ταχύτητα και η ταυτόχρονη είσοδος στην κλειστή στροφή είναι ασύγκριτη και ποιος μπορεί να της αντισταθεί; Εγώ πάντως δε μπορώ.

Παρακαλείται λοιπόν ο συνοδηγός να αγνοήσει την σήμανση για αδιέξοδο στη δεξιά μεριά του δρόμου και να κρατήσει το στόμα του κλειστό!

This is Major Tom to Ground Control
I'm stepping through the door
And I'm floating
in a most peculiar way
And the stars look very different today

For here
Am I sitting in a tin can
Far above the world
Planet Earth is blue
And there's nothing I can do”

10 comments:

Epsilon said...

Αν δεν ρισκάρεις πώς θα μάθεις???
Οσο για τον ασήμαντο παράγοντα που λες, συνήθως είναι ο χρόνος που για μένα είναι πολύ σημαντικός.
Παρακαλείται ο οδηγός να έχει το νου του στο τιμόνι και στον δρόμο, άντε!

Τελευταίος said...

Δεν υπάρχει σωστή απάντηση στο ερώτημα αυτό, γιατί κάθε επιλογή οδηγεί σε τελείως διαφορετικά αποτελέσματα, ανόμοια, χωρίς δυνατότητα σύγκρισης. Η απόφαση εξαρτάται κατά κύριο λόγο από τη 'στιγμή'.

Tamara de Lempicka said...

στην ερωτηση σου, εγω λεω σιγουρα να ρισκαρεις ! Παιρνεις μια βαθια ανασα, κοιτας "μεσα σου" προσπαθωντας να κατανοησεις τη διαισθηση σου...Διαλεγεις λοιπον το δρομο και ...με προσοχη..δε χρειαζονται μαγκιες...
;-)))

Tamara de Lempicka said...

Α! δεν ξεχναμε και τη ζωνουλα, ε? Καλα ταξιδια...

Καλημερα!

Anonymous said...

Χωρίς ρίσκο φίλε μου η ζωή κυλά σαν ταινία του Αγγελόπουλου, αργά και βασανιστικά. Πάρε τα ρίσκα σου και άμα χάσεις δε χάνεσαι, είσαι δυνατό παιδί. Μη φοβάσαι να πας παρακάτω γιατί στην ουσία περί αυτού πρόκειται, έτσι δεν είναι?

ptwsh said...

Νομίζω ότι όταν είναι κανείς νέος επιβάλλεται να ρισκάρει...

Eu-aggelos said...

Λοιπόν εσάς είναι να σας πάρει κάποιος στο γάμο του να του πείτε και του χρόνου.Ευχαριστώ για τις όμορφες απαντήσεις-συμβουλές.Σεξπυρ επειδή ρωτάς λέω ανεπίφύλακτα ναι!

numb said...

Nα ρισκάρεις, εννοείται!΄

Και να σπάσεις τα μούτρα σου, δεν τρέχει και τίποτα. Θα ξανασηκωθείς!

Θυμήθηκα κάτι στίχους: "Ι get knocked down/but I get up again/yoy 're never gonna keep me down".

Αν υπάρχει κάποιος ή κάτι που προσπαθεί να σε κρατήσει κάτω στείλτον στο διάολο και ακόμα παραπέρα. Αν αυτός που προσπαθεί να σε κρατήσει κάτω είναι ο εαυτός σου, τότε τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα, αλλά όλα στην τελική θα πάνε καλα

The Motorcycle Boy said...

Πότε ρισκάρεις περισσότερο; Όταν δοκιμάζεις ή όταν μένεις με την απορία; Απάντα μου σε αυτό και θα έχεις τη δική σου απάντηση.
Υ.Γ.: Βάζουμε και Bowie τώρα; Να υπενθυμίσω πως χρόνια αργότερα, στο Ashes to ashes, ο καλλιτέχνης λέει "we all knew Major Tom was a junkie"

Eu-aggelos said...

numb τίποτα δε μπορει να με κρατήσει εμένα...
mboy με προβλημάτισε το σχόλιό σου.Τελικά το να μένεις με την απορία και ρίσκο έχει και μια χαρά λύση είναι.
Y.Γ:Όο για τον Major Tom η θέση μου είναι πως δε μας ενδιαφέρει το μέσο αλλά η αίσθηση.